Bölüm (Verse 1) ​Köyüm Yığılca, toprağım sır dolu, Adım Hüseyin, gözümde bin yol. Elime yay, ruhuma rüzgâr değdi, Ozanlar der ki, kader onu seçti. Tozkoparan mirası omuzumda yük, Ama tenimde yanıyor bir başka mühür, büyük. Ok kirişte, hedefim sonsuzluk, Yine de içimde tarifsiz bir yalnızlık. ​Nakarat (Chorus) ​Ben Bozkurt Mührü taşıyan o Tozkoparanım, Göğsümde vatanın izi, tarihin yanan şanı. Gizemli güç, damarımda akar, Gecede uluyan ses, yolumu aydınlatır. Ne yaysız kalırım ne de pusulasız, Benim kaderim yazılmış, çaresiz değil, kutlusuz! ​2. Bölüm (Verse 2) ​Okçular tekkesi, diz çöktüğüm yerim, Ustalar fısıldar: "Bu çocuk çok derin." Her atış bir efsane, herkes şaşkın, Biliyorlar bende bir güç var, biraz baskın. Ama fark etmez kimse, sol omuzumda izi, Demirden bir hilal, Bozkurt’un gözü. Sırrımı saklarım, kimseye açmam, Bu mühürle ben, yenilmez bir taçtan. ​Nakarat (Chorus) ​Ben Bozkurt Mührü taşıyan o Tozkoparanım, Göğsümde vatanın izi, tarihin yanan şanı. Gizemli güç, damarımda akar, Gecede uluyan ses, yolumu aydınlatır. Ne yaysız kalırım ne de pusulasız, Benim kaderim yazılmış, çaresiz değil, kutlusuz! ​Köprü (Bridge) ​Düşman gelir, karanlık çöker üstüme, İşte o an, mühür canlanır üstümde. Yüreğim Bozkurt gibi hür, titremeden, Attığım her ok, bir destan çizer yeniden. Ne altın ne taç, tek dileğim o: Hak yolunda savaşmak, Tozkoparan’ın oku! ​Son Nakarat (Outro Chorus) ​(Yavaşlayarak ve vurguyla) Ben Bozkurt Mührü taşıyan o Tozkoparanım... Göğsümde vatanın izi, tarihin yanan şanı... Gecede uluyan ses... yolumu aydınlatır. ...Hüseyin geliyor... yayını geriyor...